Terapia pedagogiczna - ośrodek_NEV

Główne cele terapii behawioralnej to:

- rozwijanie zachowań deficytowych - zachowania deficytowe to takie, które uważa się za normalne i pożądane u dzieci w pewnym wieku i w pewnych okolicznościach, a które u dzieci autystycznych występują zbyt rzadko lub nie występują wcale np. prawidłowa mowa, okazywanie uczuć, zabawa itp.,

- generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii,

- redukowanie zachowań niepożądanych.

Dotyk i komunikacja .

Program zakłada że, dzięki regularnemu i wrażliwemu stosowaniu dotyku, już od chwili urodzenia dziecka, może przyczynić się do pozytywnego rozwoju kontaktu i komunikacji. Integralną częścią Programu „ Dotyk i komunikacja ”jest specjalnie skomponowana muzyka (dźwięki tworzące tony, harmonię i rytm, połączone w różny sposób, ze zróżnicowaniem głośności i tempa). Oprawa muzyczna jest wspaniałym uzupełnieniem Programu, tworzy atmosferę intymności i bezpieczeństwa, służy relaksacji, a w innych częściach zachęca do inicjatywy i interakcji.

Metoda doskonali sprawności podstawowe (czytanie, pisanie, liczenie) ale nie ćwiczy umiejętności, przeznaczona szczególnie dla dzieci do lat 10. Metoda Kephart jest terapią i stymulacją pozwalającą na ocenę pewnych zdolności i nazwana została programem percepcyjno – motorycznym.

Podstawowe złożenia.

Wszelkie trudności w nauce dziecka (czytanie, pisanie, liczenie) wynikają z niesprawnej motoryki, dlatego trzeba dać takie narzędzia, które:

- udoskonalą motorykę

- pozwolą określić jakość motoryki

- pozwolą przedstawić takie propozycje zajęć, których atrakcyjność spowoduje samodzielną ich kontynuację.

Celem Metody Dobrego Startu jest aktywizowanie oraz usprawnianie rozwoju psychomotorycznego. Podczas zajęć Metodą Dobrego Startu są rozwijane funkcje językowe, spostrzeżeniowe ( wzrokowe, słuchowe, dotykowe i kinestetyczne ) i motoryczne a także właściwe ich współdziałanie.

Integracja Odruchów Twarzy wg S. Masgutovej

Celem tego programu jest ukierunkowanie procesu rozwoju odruchów i ich integracji z ruchami i nawykami kontrolowanymi twarzy. Proces takiej integracji pomaga w regulacji motoryki twarzy: kontroli, płynności, nastawienia na cel, rytmu, odpowiedniej siły, prędkości reakcji i akcji oraz innych. Program może pomóc osobom, u których proces rozwoju odruchów twarzy jest nie zakończony i u których występują jeszcze pewne odruchy cząstkowe oraz patologiczne przeszkadzające prawidłowej motoryce twarzy.

„Poranny Krąg” odwołuje się do metod stymulacji polisensorycznej. Celem zajęć jest dostarczanie dzieciom określonej ilości i jakości bodźców sensorycznych pobudzających zmysły do działania. Spotkanie w kręgu przynosi dziecku poczucie bezpieczeństwa, przyjemność i zadowolenie, stanowi okazję do spotkania terapeuty i dzieci jako równych sobie partnerów, sprzyja rozwojowi komunikacji oraz budowaniu relacji między osobami.

Wszystkie etapy zajęć wykonywane są w stałej, zawsze takiej samej kolejności, dzięki czemu dzieci uczą się identyfikować działania i przewidywać zdarzenia. Komunikowanie się z dzieckiem wykracza poza sferę tylko werbalną, obejmuje całą osobę ze wszystkimi jej możliwościami percepcyjnymi - pobudza do działania umysł oraz emocje i uczucia. Podstawą tworzenia programu Porannego Kręgu jest świat przyrody – żywiołów, barw, zapachów, smaków, wrażeń dotykowych i termicznych. Każdej porze roku przyporządkowane są właściwe jej atrybuty.

Zasadniczym celem stosowania Sal Doświadczania Świata w procesie rewalidacji osób głębiej upośledzonych umysłowo jest pobudzanie zmysłów, oddziaływanie na nie przy pomocy odpowiednio dobranych bodźców. A poprzez to wyzwolenie aktywności własnej osoby poddanej terapii oraz ułatwienie kontaktu z opiekunem.

To pobudzanie dotyczy wybranego zmysłu. Oddziałuje się nań podając osobie upośledzonej ściśle uporządkowane proste bodźce, np. dźwięki, barwne plamy w specjalnie do tego celu przygotowanych salach. Pozostawia się jej jednak swobodę co do wyboru tych bodźców, jak i czasu koncentrowania się na nich. Bodźce te są dobrane w taki sposób, by nie tylko stymulowały ludzkie zmysły, ale i umożliwiały miły odpoczynek połączony z biernym ich odbiorem. Tworzy tym samym łatwiejsze do zrozumienia dla osoby upośledzonej umysłowo środowisko. Daje się jej możliwość odprężenia oraz stwarza poczucie bezpieczeństwa. Ogranicza zatem częstotliwość występowania różnego typu nie akceptowanych społecznie reakcji. Reakcje te bowiem mogą być skutkiem przebywania w "normalnym" świecie, pełnym chaosu i niezrozumiałych, niemożliwych do odczytania przez osobę upośledzoną umysłowo informacji.